ΔΤ 539 / 31/7/21
Το ΣτΕ αποφάσισε με …γνωμοδότηση να προστατεύονται οι περιοχές Natura
Το ΠΑΚΟΕ χρόνια τώρα έχει ταχθεί υπέρ της ευεργετικής απόφασης σε θέματα προστασίας των περιοχών Natura των φορέων διαχείρισης και όχι μόνο της γνωμοδοτικής τους αρμοδιότητας, η οποία δεν είναι ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ σημασίας.
Έτσι το Συμβούλιο της Επικρατείας διάλεξε μια μεσοβέζικη λύση ούτως ώστε να αποστασιοποιηθεί από την …εξουσία.
Εμείς ως ΠΑΚΟΕ θα επιμείνουμε με διάφορες παρεμβάσεις.
Ακολουθεί το κείμενο της ιστορικής απόφασης.
Με την απόφαση 162/2021, το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ κρίνει ότι οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών έχουν γνωμοδοτική αρμοδιότητα για έργα που υλοποιούνται σε προστατευόμενες περιοχές του ευρωπαϊκού δικτύου Natura 2000 ήδη από τη νομοθετική τους ίδρυση, ακόμη και εάν το προστατευτικό καθεστώς της περιοχής δεν εξειδικεύεται από ισχύουσα κανονιστική πράξη, όπως το Προεδρικό Διάταγμα του α. 21 παρ. 1 και 2 του νόμου 1650/1986.
Η απόφαση του ΣτΕ δικαιώνει τον Φορέα Διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής (τότε Φ.Δ. Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα που το 2018 μετονομάστηκε σε Φ.Δ. Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου) καθώς δέχεται ότι ήδη από τη νομοθετική ίδρυση του οικείου φορέα καθίσταται ενεργή η γνωμοδοτική του αρμοδιότητα πριν από την έγκριση περιβαλλοντικών όρων προκειμένου για έργα και δραστηριότητες που εντάσσονται στην περιοχή ευθύνης του, αρμοδιότητα η οποία αποτελεί ουσιώδη διαδικαστική εγγύηση προστασίας των περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών και αποφυγής της υποβάθμισής τους, ιδίως μάλιστα εάν δεν έχει ακόμη εκδοθεί το Π.Δ. που εξειδικεύει τους όρους προστασίας.
Παράλληλα, το Συμβούλιο Επικρατείας υπενθύμισε ότι η συμπερίληψη μίας περιοχής στον κατάλογο προστατευόμενων οικοτόπων του δικτύου NATURA επιβάλλει την τήρηση του άρθρου 6 της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και του σχετικού εθνικού δικαίου προσαρμογής. Συνεπώς, για τα έργα τα οποία σχεδιάζονται στις περιοχές αυτές πρέπει πριν από την υλοποίησή τους να γίνεται η δέουσα εκτίμηση των αναμενόμενων περιβαλλοντικών επιπτώσεων σύμφωνα και με την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη της εκάστοτε περιοχής.
Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» όλα ξεκίνησαν όταν τον Αύγουστο του 2009, ιδιωτική εταιρεία ξεκίνησε οικοδομικές εργασίες, βάσει οικοδομικής άδειας του 2007, προκειμένου να κατασκευάσει εμπορική αποθήκη 12.000 τ.μ. στην παλιά κοίτη Αξιού, εντός της Γ΄ Ζώνης Προστασίας, χωρίς την προηγούμενη γνωμοδότηση του αρμόδιου Φορέα Διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής (τότε Φ.Δ. Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα που το 2018 μετονομάστηκε σε Φ.Δ. Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου).
Είχε προηγηθεί, τον Μάιο του 2009, η έκδοση ΚΥΑ χαρακτηρισμού του Εθνικού Πάρκου Δέλτα Αξιού, βάσει της οποίας δεν επιτρεπόταν η κατασκευή εμπορικών αποθηκών στην περιοχή. Ωστόσο, η έγκριση περιβαλλοντικών όρων και η οικοδομική άδεια για το εν λόγω έργο είχαν δοθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας (πρώην νομαρχίας Θεσσαλονίκης) το 2007.
Ο Φορέας Διαχείρισης ενημέρωσε τις υπηρεσίες της Περιφέρειας και την Πολεοδομία ότι θα έπρεπε κατά τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης να είχε ζητηθεί η γνωμοδότηση του φορέα. Κατόπιν τούτου, η Πολεοδομία εξέδωσε σήμα διακοπής των οικοδομικών εργασιών, ενημερώνοντας την εταιρεία με σχετικά έγγραφα. Παρά ταύτα, το σήμα διακοπής ακυρώθηκε, απόντος του φορέα, από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης με την απόφαση 2480/2013 και η εταιρεία πήρε το «πράσινο φως» να προχωρήσει τις εργασίες, καθώς κρίθηκε ότι ο Φορέας Διαχείρισης έχει γνωμοδοτική αρμοδιότητα μόνον στις περιπτώσεις προστατευόμενων περιοχών για τις οποίες έχει εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία τους.
Τριτανακοπή που άσκησε ο Φορέας Διαχείρισης κατά της απόφασης αυτής απορρίφθηκε με την υπ’ αριθμ. 721/2016 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, την οποία όμως ο φορέας προσέβαλε με προσφυγή ενώπιον του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, εκπροσωπούμενος από τον καθηγητή Νομικής ΑΠΘ κ. Κωνσταντίνο Γώγο.
