Το ΠΑ.Κ.Ο.Ε. επανειλημμένα έχει αναδείξει τις παράνομες και επικίνδυνες δράσεις της ΛΑΡΚΟ, και συγκεκριμένα: 1) Τα τοξικά και επικίνδυνα απόβλητά της στη Λάρυμνα και την Εύβοια, έχοντας δημιουργήσει μια τοξικότητα στα νερά και τα εδάφη τους, 2) Τα υπέρογκα χρέη της στην ΔΕΗ – ιδού τα αποτελέσματα, 3) την οικονομική της καταστροφή – είναι η μοναδική βιομηχανική μονάδα στην Ευρώπη που παράγει το χρηματιστηριακό προϊόν νικέλιο, 4) την απρογραμμάτιστη απαρχαιωμένη μονάδα της στη Λάρυμνα που εξαιτίας της πεθαίνουν μικρά παιδιά, και τώρα – κράτος εν κράτει – καταστρέφει με το έτσι θέλω ολόκληρο πευκοδάσος. ΕΛΕΟΣ.
Καθαρό πευκοδάσος 300 περίπου στρεμμάτων καταστρέφει η ΛΑΡΚΟ, δίπλα ακριβώς από τα καμμένα της μεγάλης φωτιάς του καλοκαιριού στην Εύβοια, όπως μετέδωσε το Star Κεντρικής Ελλάδας.
Οι κάτοικοι από το χωριό Σταυρός του Δήμου Διρφύων Μεσσαπίων έβλεπαν τις τελευταίες ημέρες δασεργάτες και άλλα μηχανήματα σ’ ένα από τα ελάχιστα πευκοδάση που απέμειναν από τη φωτιά, πέρυσι και φέτος τον Αύγουστο. Αρχικά είχαν την πληροφορία από το δασαρχείο Χαλκίδας ότι πρόκειται για νόμιμο καθαρισμό που κάνει ο Συνεταιρισμός του Μύστρου.
Σε ρεπορτάζ του Star Κεντρικής Ελλάδας στις 19 Σεπτεμβρίου, προέκυψε ότι ναι μεν ο καθαρισμός γίνεται από τον συγκεκριμένο συνεταιρισμό, όμως τα πεύκα κόβονται από τη ΛΑΡΚΟ για να εκμεταλλευτεί μεταλλευτικά το δάσος. Την είδηση επιβεβαίωσε και ο γεωλόγος της ΛΑΡΚΟ, Γιάννης Μπουροδήμος.
Ο δασάρχης Χαλκίδας ανέφερε ότι οι κάτοικοι ενημερώθηκαν ότι η ΛΑΡΚΟ έχει όλες τις νόμιμες άδειες, οι οποίες δόθηκαν πριν τη φωτιά. Ερωτηθείς για το αν γίνεται οι περιβαλλοντικοί όροι να επανεξεταστούν, αφού έχει αλλάξει όλο το οικοσύστημα, απάντησε ότι αυτό δεν γίνεται σε καμμία περίπτωση, και ότι το εργοστάσιο έχει άδειες και για τα καμμένα.
Οι κάτοικοι από την πλευρά τους, φαίνεται να εξετάζουν να κινηθούν για το θέμα και νομικά αλλά και με διαμαρτυρίες τις επόμενες ημέρες.
Τα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ είναι μεγάλα και σύνθετα με αποτέλεσμα να είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να κλείσει το εργοστάσιο. Η εταιρεία επιβαρύνει σοβαρά το περιβάλλον με εκπομπές αιωρούμενων σωματιδίων από τα περιστροφικά καμίνια, ενώ τα ηλεκτροκάμινα παράγουν δύο εκατομμύρια τόνους σκουριά ετησίως τα οποία ρίχνονται στον Ευβοϊκό κόλπο. Η σκουριά αποτελείται από κυρίως αδρανή υλικά, αλλά η νομοθεσία δεν προβλέπει τη ρήψη στη θάλασσα. Από το 2014 υπάρχει ένα είδος ανακωχής με την Ε.Ε. σχετικά με τις περιβαλλοντικές παρανομίες, αφού το σχέδιο που τότε είχε υποβληθεί προέβλεπε τα βάρη αυτά να τα επωμιστεί ο αγοραστής της ΛΑΡΚΟ. Η νομοθεσία καθιστά υπεύθυνους για περιβαλλοντικές παρανομίες όχι μόνο το Δ.Σ. της εταιρείας αλλά και τους μετόχους. Για αυτό το λόγο είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί αγοραστής για το εργοστάσιο της Λάρυμνας.
Το απλήρωτο ρεύμα προς τη ΔΕΗ έχει φτάσει στα 310 εκ. ευρώ και συνεχίζει να αυξάνεται με ρυθμό 20-30 εκ. ανά έτος. Η εταιρεία επίσης χρωστά 20εκ. περίπου στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ουσιαστικά δηλαδή στο Δημόσιο), 30εκ. στην Τράπεζα Πειραιώς και 70εκ. στην αλαιά ΛΑΡΚΟ για τα οποία έχει γίνει και η κατάσχεση.
Η Ε.Ε. έχει επιβάλλει πρόστιμο 136εκ. ευρώ για παράνομες κρατικές ενισχύσεις και η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γιατί δεν τις έχει ανακτήσει ακόμα. Όταν το Δημόσιο έδινε τις ενισχύσεις , βεβαίωνε πως δεν παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων. Παρ’ όλα αυτά τιμωρήθηκε η ΛΑΡΚΟ που τα πήρε και όχι το Δημόσιο που διαβεβαίωνε γραπτώς πως δεν είναι παράνομες κρατικές ενισχύσεις.
Τα βασικά κόστη της εταιρείας είναι το ηλεκτρικό ρεύμα και το εργασιακό που επίσης είναι μη ανταγωνιστικό. Για να ανταποκριθεί στις τρέχουσες υποχρεώσεις πρέπει το νικέλιο να έχει τιμή άνω των 18.000 δολαρίων/τόνο και να αυξήσει την παραγωγή από 12.000 σε 20.000 τόνους το χρόνο.
Η εταιρεία παρουσιάζει ελλείψεις σε πολλούς οργανωτικούς τομείς, ενώ χρειάζεται επανεξέταση και αυστηροποίηση ο τομέας ασφάλειας και υγείας των εργαζομένων.
Τα παραπάνω προβλήματα οδηγούν στο κλείσιμο της εταιρείας.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένα σχέδιο που θα μπορούσε να κάνει βιώσιμη και ανταγωνιστική τη ΛΑΡΚΟ. Καθώς το κύριο προϊόν είναι το σιδηρονικέλιο υπάρχει μία ποσότητα κοβαλτίου που πάει χαμένη, γιατί η ΛΑΡΚΟ δεν έχει τη δυνατότητα να διαχωρίσει το κοβάλτιο από το νικέλιο. Αυτό σημαίνει ότι με τις σημερινές τιμές χάνει 70-100 εκ. δολάρια ετησίως από την μη εξαγωγή του κοβαλτίου. Το κοβάλτιο έχει χαρακτηριστεί από την Ε.Ε. στρατηγική πρώτη ύλη αφού είναι απολύτως αναγκαίο για την παραγωγή μπαταριών. Εκτιμάται πως οι ανάγκες της Ε.Ε. σε κοβάλτιο το 2025 θα είναι 53.000 τόνοι αλλά μόνο 2.300 τόνοι παράγονται στην Ε.Ε (Φινλανδία). Εάν η ΛΑΡΚΟ επενδύσει στην υδρομεταλλουργία θα μπορεί να παράγει 2.000-3.000 τόνους κοβαλτίου το χρόνο και έτσι θα καλύπτει το 10% των αναγκών της Ε.Ε. μαζί με τη Φινλανδία.
Ένα πιθανό σενάριο διάσωσης της εταιρείας θα είχε τρία σκέλη. Πρώτον, να χαρακτηριστεί η ΛΑΡΚΟ στρατηγικής σημασίας βιομηχανία για την Ε.Ε. λόγω κοβαλτίου και να αρθεί το πρόστιμο. Δεύτερο, να χρηματοδοτηθεί σε πρώτη φάση η αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και η επένδυση στην υδρομεταλλουργία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και τρίτον, να αντιμετωπιστεί το ενεργειακό κόστος με ανανεώσιμες πηγές (ηλιακή ή ανεμογεννήτριες).
