Το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ το 1986, είχε μια καταστροφική συνέπεια για τον τοπικό πληθυσμό, αφού 116.000 άτομα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν μόνιμα τα σπίτια τους. Όπως αποδεικνύεται, όμως, χρόνια μετά η απομάκρυνση των ανθρώπων από τον κατεστραμμένο πυρηνικό αντιδραστήρα της περιοχής, επέτρεψε στα άγρια ζώα να καταλάβουν την περιοχή.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τελικά οι πληθυσμοί των ζώων θα είναι πολύ μεγαλύτεροι από ό,τι ήταν πριν το πυρηνικό ατύχημα του 1986, γεγονός που τείνει στο να μετατραπεί η περιοχή από τόπο καταστροφής, σε φυσικό καταφύγιο ζώων! Οι ερευνητές
επεσήμαναν πάντως πως δε σημαίνει ότι η ραδιενέργεια κάνει καλό στα ζώα. Απλώς δείχνει ότι οι συνέπειες των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, όπως της γεωργίας, του κυνηγιού και της δασοκομίας, είναι πολύ χειρότερες.
Εξέτασαν στοιχεία από την ξηρά και τον αέρα σχετικά με την παρουσία ζώων γύρω από τον αντιδραστήρα, όπως ελαφιών, αγριόχοιρων, λύκων κ.α. Διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός άγριων ζώων στο Τσέρνομπιλ, είναι παρόμοιος με εκείνους σε καταφύγια θηραμάτων που δεν έχουν μολυνθεί. Όπου απομακρύνονται οι άνθρωποι, η φύση ακμάζει – ακόμη και μετά από το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στον κόσμο. Αξιοσημείωτος είναι ο αριθμός των λύκων, οι οποίοι είναι επταπλάσιοι σε σχέση με ένα κοντινό ίδιου μεγέθους καταφύγιο. Οι επιστήμονες το απέδωσαν αυτό στο ότι πλέον κανείς δεν κυνηγά τους λύκους γύρω από το Τσέρνομπιλ.
Μια ζώνη αποκλεισμού μήκους περίπου 30 χιλιομέτρων περιβάλλει σήμερα μια έκταση 4.200 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο Τσέρνομπιλ, από την οποία εκτοπίστηκαν όλοι οι 116.000 κάτοικοι. Θεωρείται πάντως πιθανό ότι μια ανάλογη «ολική επαναφορά» των ζώων θα γίνει και γύρω από τις κατεστραμμένες πυρηνικές εγκαταστάσεις της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία.
Το ΠΑΚΟΕ έζησε το δράμα του Τσέρνομπιλ στέλνοντας ανθρωπιστική βοήθεια σε διάφορα είδη αλλά και γιατρούς σε νοσοκομεία.
Δυστυχώς, ακόμα υπάρχει έντονο πρόβλημα, δεδομένου ότι ο χρόνος υποδιπλασιασμού του καισίου και στροντίου είναι από 50-100 χρόνια.
Άραγε, για ποια ζωή συζητάμε;
