Σε μια ασαφή συμφωνία κατέληξαν οι 190 χώρες που συμμετείχαν στη διάσκεψη του ΟΗΕ στη Λίμα του Περού. Μετά από παρατεταμένες διαπραγματεύσεις η διάσκεψη της Λίμα κατέληξε σε μια γενική συμφωνία γι
α την προστασία του παγκόσμιου κλίματος. Όπως αναφέρει το τελικό έγγραφο οι 190 χώρες καλούνται να υποβάλλουν εθνικά σχέδια έως τον Μάρτιο του 2015 για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ώστε να διαμορφωθεί η βάση για μια ουσιαστική παγκόσμια συμφωνία στη διάσκεψη του Παρισιού.
Ωστόσο, η διάσκεψη δεν κατέληξε σε δεσμευτικές κατευθυντήριες γραμμές για τα κράτη. Δεν δόθηκαν διευκρινήσεις ως προς την περίοδο δέσμευσης των χωρών, τη μεθοδολογία συλλογής στοιχείων κι άλλους κρίσιμους παράγοντες.
Την επίτευξη συμφωνίας την τελευταία στιγμή χαιρέτισε η και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τονίζοντας πως με αυτή γίνεται «ένα βήμα μπροστά» για τη σύναψη εντός παγκόσμιου συμφώνου για το κλίμα. «Με τρόπο σαφή, διαφανή, και κατανοητό» η συμφωνία ζητεί απ’ όλες τις χώρες να αναγνωρίσουν τις μελλοντικές τους δεσμεύσεις σχετικά με τη μείωση της έκλυσης αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
«Το φάντασμα της Κοπενγχάγης απομακρύνεται και αυξάνονται οι ελπίδες για μια επιτυχία στο Παρίσι το 2015» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Λοράν Φαμπιοόυς, επικαλούμενος την αποτυχημένη διάσκεψη της Κοπενγχάγης το 2009.
Ικανοποιημένοι δήλωσαν εκπρόσωποι της Κίνας και της Ινδίας καθώς φοβούνταν ότι με τα προηγούμενα προσχέδια θα επωμίζονταν μεγαλύτερο βάρος σε σχέση με τις δυτικές χώρες. Ο υπουργός της Ινδίας Πρακάς Τζαβεντεκάρ προσθέτει πως οι πλούσιες χώρες οφείλουν να ηγηθούν της μείωσης των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Φιάσκο το Περού, όπως πριν ένα μήνα είχε προβλέψει το ΠΑ.Κ.Ο.Ε και οι λόγοι πολλοί. Πρώτα απ’ όλα οι μεγάλοι ρυπαντές, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία και Ευρώπη, ο καθένας για τους εσωτερικούς δικούς του λόγους, δεν έχει συγκεκριμένες θέσεις για την κλιματική αλλαγή, παρά το γεγονός ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα κοστίζουν πάνω απ’ όλα σε ανθρώπινες ζωές και μετά σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια. Οι λαοί στην δίνη των προβλημάτων της καθημερινότητας δεν μπορούν μόνοι τους να σηκώσουν το βάρος των προτάσεων, ούτε δυστυχώς τα δήθεν συνδικαλιστικά τους όργανα. Το Παρίσι λοιπόν πιστεύουμε ότι θα είναι κι αυτό μια απλή «φούσκα» στα βρώμικα νερά του Σηκουάνα.
