Η ραγδαία ανάπτυξη αιολικών πάρκων στον Έβρο και στην Ροδόπη απειλεί με αφανισμό σπάνια μεγάλα αρπαχτικά και υδρόβια πουλιά αφού οι ανεμογεννήτριες αποτελούν παγίδα θανάτου για τα είδη αυτά.
Η ευρύτερη περιοχή τ
ης Θράκης έχει χαρακτηριστεί ως «Περιοχή Αιολικής Προτεραιότητας» (ΠΑΠ), με αποτέλεσμα από το 2003 έως σήμερα να έχουν εγκατασταθεί άναρχα χωροθετημένα από περιβαλλοντικής άποψης 193 ανεμογεννήτριες σε 15 αιολικά πάρκα ενώ προβλέπεται και η εγκατάσταση άλλων 300 ανεμογεννητριών.
Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι ότι το 50% της άνω ΠΑΠ βρίσκεται μέσα σε εφτά περιοχές του δικτύου NATURA 2000, εκ των οποίων τέσσερις έχουν χαρακτηριστεί ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας και δύο από αυτές αποτελούν θεσμοθετημένα Εθνικά Πάρκα.
Η περιβαλλοντική οργάνωση WWF που παρακολουθεί την λειτουργία και ανάπτυξη των αιολικών αυτών πάρκων, τονίζει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτών των έργων και κυρίως στην ορνιθοπανίδα. Η WWF Ελλάς έχει καταλήξει μετά από μελέτες στο συμπέρασμα ότι αν ο αριθμός των ανεμογεννητριών ανέλθει στις 500, όπως έχει προγραμματιστεί, η επιβίωση σπάνιων ειδών τίθεται σε κίνδυνο αφού ο αριθμός των πουλιών που προσκρούουν σε αυτές και θανατώνονται θα ανέλθει στα 80 ανά έτος.
Η WWF έχει προχωρήσει στην κατάθεση μιας πρότασης για την ορθή ανάπτυξη των αιολικών πάρκων και σε γενικές γραμμές οι θέσεις της οργάνωσης έχουν χαρακτηριστεί ως ορθές από τις αρμόδιες αρχές, για να εφαρμοστούν όμως πρέπει να ενσωματωθούν στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, κάτι που απαιτεί γενναίες αποφάσεις, όπως τονίζει ο επιστημονικός συνεργάτης του WWF στην Δαδιά, Άλκης Καφετζής.
Το ΠΑ.Κ.Ο.Ε. δέκα πέντε (15) χρόνια πριν είχε τονίσει το γεγονός αυτό και σύμφωνα με την τότε υφιστάμενη κατάσταση είχε απαγορευτεί σε NATURA 2000 η εγκατάσταση ΑΠΕ. Είναι προφανές ότι οι ΑΠΕ γλυτώνουν τους κατοίκους από τον εφιάλτη του θανάτου εξαιτίας της “γκρίζας ενέργειας του λιγνίτη” και ταυτόχρονα το κόστος ανά KWh είναι χαμηλότερο από άλλες μορφές ενέργειας.
