Το ΠΑΚΟΕ έχει ασχοληθεί με το θέμα της αντισυνταγματικής και παράνομης ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ.
Μάλιστα ήταν πρωτοπόρο στο δημοψήφισμα για την ΕΥΑΘ που ήταν καταπέλτης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα ο υπουργός περιβάλλοντος χωρίς να έχει διαβάσει πολύ καλά το θέμα της ιδιωτικοποίησης ενός κοινωνικού αγαθού όπως είναι το νερό, στοχεύει στην παράδοση του σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Είναι τραγικό να συζητάμε μετα από τόσα παραδείγματα σε διεθνή κλίμακα που ο πολίτης πλήρωσε ακριβά το τίμημα της ιδιωτικοποίησης.
Επειδή το νερό είναι κοινωνικό αγαθό σε ανεπάρκεια και οι πηγές του λόγο της κλιματική αλλαγή είναι αμφίβολες, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση του.
Πιστεύουμε ότι στο τέλος πρέπει να υπάρξει σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος ούτως ώστε ο Αθηναίος πολίτης, να αισθάνεται ασφαλής για την ποιότητα και την τιμή του νερού που καταναλώνει.
Βέβαια δε χωράει αμφιβολία ότι χρειάζονται στην ΕΥΔΑΠ και στην ΕΥΑΘ δυναμικές παρεμβάσεις στην λειτουργία τους, ούτως ώστε να αισθάνεται ο πολίτης πλέον ασφαλής .
Το ΠΑΚΟΕ είναι ενάντιο στην ιδιωτικοποίηση του αγαθού που λέγεται ΝΕΡΟ.
Αφενός δεν υφίσταται ιδιωτικοποίηση του νερού της ύδρευσης ως φυσικού πόρου, το οποίο προστατεύεται από διεθνείς συνθήκες (και από το ΣτΕ), αφετέρου όμως η ιδιωτικοποίηση των υποδομών που συλλέγουν, αποθηκεύουν, μεταφέρουν και διανέμουν το νερό της ύδρευσης δεσμεύει και εξαρτά απολύτως τη διαχείριση ενός δημόσιου αγαθού από ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο υπουργός Μεταφορών μάλιστα υπόσχεται μείωση του κόστους συντήρησης και δεσμεύεται ότι δεν θα υπάρξει καμία αύξηση στα τιμολόγια, τα οποία θεωρεί ότι μπορεί ακόμα και να μειωθούν. Παραδείγματα όμως η εμπειρία από άλλα κράτη δείχνει ότι όπου έχουν υλοποιηθεί παρόμοιες πολιτικές σημειώθηκε αύξηση των τιμών και εμφανίστηκε κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία. Στη Βρετανία και μετά τη Θάτσερ η πλήρης ιδιωτικοποίηση του νερού έφερε αυξήσεις στα τιμολόγια κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995 και 245% μέχρι το 2006. Το ποσοστό διακοπών των παροχών αυξήθηκε κατά 177% και σημειώθηκαν κρούσματα δυσεντερίας και δηλητηριάσεων , διαρροές στους αγωγούς μεταφοράς και απολύσεις περίπου 8.500 εργαζομένων. Στο Παρίσι , μετά την απομάκρυνση των πολυεθνικών «Veolia» και «Suez» που ήλεγχαν το νερό της πόλης από το 1985, η τιμή του νερού μειώθηκε κατά 9% και το κόστος υπηρεσιών ύδρευσης κατά 35 εκατ. ευρώ.
Η ΕΥΔΑΠ μέχρι το 1999 ήταν μία δημόσια ενιαία εταιρεία, αλλά προκειμένου να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο έγινε μερική ιδιωτικοποίηση του 39% . Επίσης δημιουργήθηκε η ΕΥΔΑΠ Παγίων στην οποία εκχωρήθηκαν άνευ αντιτίμου τα φράγματα, οι ταμιευτήρες κτλ. Το 1999 υπογράφεται σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της ΕΥΔΑΠ με κύριο άξονα ότι το ακατέργαστο νερό της φύσης είναι ιδιοκτησία του Δημοσίου, το παραχωρεί στην ΕΥΔΑΠ που προμηθεύει τους καταναλωτές .Το τίμημα ήταν ότι για τα πέντε πρώτα χρόνια θα γινόταν συμψηφισμός με το κόστος λειτουργίας και συντήρησης των παγίων αυτών, ενώ μετά το 2004 θα γινόταν νέα διαπραγμάτευση. Το 2013 το Δημόσιο χρωστούσε στην ΕΥΔΑΠ 294 εκατ. ευρώ από έργα τα οποία είχε κάνει η ΕΥΔΑΠ και έπρεπε να επιχορηγηθούν από το Δημόσιο κατά 60%.
Επί πρωθυπουργίας Σαμαρά πέρασαν όλες οι μετοχές στο ΤΑΙΠΕΔ για να μπορέσει να τις πουλήσει. Το κόστος του αδιύλιστου νερού υπολογίστηκε στα 294 εκατ. ευρώ δηλαδή όσο και η απαίτηση της ΕΥΔΑΠ. Μετά το 2013 έγινε προσπάθεια να συναφθεί νέα συμφωνία που όμως απέτυχε.
Το θέμα επιχειρήθηκε να λυθεί και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά δε στέφθηκε με επιτυχία. Επί ημερών Γ.Μπενίση ως διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, ξεκίνησε σειρά μελετών για το θέμα και είχε κατατεθεί μία συμβιβαστική πρόταση σύμφωνα με την οποία η ΕΥΔΑΠ δεν θα είχε οικονομικές απώλειες αλλά θα αναλάμβανε να καλύψει τη χρηματοδότηση των έργων υποδομής με συνολική επιβάρυνση 100εκατ. ευρώ σε βάθος 20ετίας ποσό που ήταν διαχειρίσιμο δεδομένου ότι είχε κέρδη 50εκατ. ευρώ ετησίως. Λόγω όμως της κυβερνητικής αλλαγής, δεν προχώρησε αυτό το σχέδιο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραδέχτηκε ότι σκοπεύει να προχωρήσει τη διαδικασία μέσω ΣΔΙΤ. Υπάρχει όμως η απόφαση του ΣτΕ (2014) που επιβάλλει το 50+1% να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο. Έτσι προκήρυξε διαγωνισμούς στους οποίους με το υπάρχον πλαίσιο δεν μπορεί να συμμετέχει η ΕΥΔΑΠ. Προκηρύσσει διαγωνισμό για ένα, μοναδικό δίκτυο που ο ιδιώτης που θα το πάρει θα εμπορεύεται το νερό με όποια τιμή θέλει, ενώ η ΕΥΔΑΠ αποκλείεται από τη διαγωνιστική διαδικασία!
Αν ένας ανάδοχος διαχειρίζεται το εξωτερικό υδραγωγείο και την ποιότητα, τις διαρροές, τη μεταφορά και τη διαθεσιμότητα, αυτό σημαίνει ότι από τον ανάδοχο αυτόν θα εξαρτάται και η ΕΥΔΑΠ και εν τέλει όλοι οι καταναλωτές του λεκανοπεδίου.
