Πραγματικά το ΠΑΚΟΕ, 40 χρόνια τώρα, διαμαρτύρεται με τεκμηριωμένες μελέτες για τις επιπτώσεις των χημικών λιπασμάτων (φωσφορικά, νιτρικά, οργανικά) στο περιβάλλον και στην ανθρώπινη υγεία. Τα ποτάμια και οι λίμνες ρυπαίνονται και μολύνονται, οι θάλασσες το ίδιο και οι υπόγειοι υδροφορείς στην κυριολεξία είναι βόμβες στη χρήση τους.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η διαδικασία για να μπορέσουμε να επαναφέρουμε το πλανήτη στη κατάσταση που ήταν πριν πάρει τη κατηφόρα η κλιματική αλλαγή, οι καταστροφές και οι πανδημίες που γίνονται εξαιτίας της.
Πρέπει να αποκτήσουμε μια σταθερότητα στα λειτουργούντα ανθρωπογενή οικοσυστήματα, ούτως ώστε να σταματήσουν αυτοί οι λοιμοί και οι καταποντισμοί που συμβαίνουν σήμερα.
Η Ευρώπη έχει ξεπεράσει τα όρια όσον αφορά την περιβαλλοντική βιωσιμότητα γεγονός το οποίο αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στην αγροτική δραστηριότητα. Η Ευρωπαϊκή Αρχή Περιβάλλοντος (ΕΕΑ) και η αντίστοιχη της ελβετικής αρχής(FOEN) βάζουν στο επίκεντρο τη συνεχή χρήση αζωτούχων και φωσφορούχων λιπασμάτων, επισημαίνοντας πως οι γεωργοκτηνοτροφικές δραστηριότητες συμβάλλουν κατά 87% στη μη τήρηση των ορίων ασφαλείας στους υδάτινους πόρους.Επιπλέον αναφέρουν πως το 75% ρύπανσης από φώσφορο οφείλεται στα λιπάσματα. Στις προτάσεις τους οι δύο αρχές αναφέρουν πως η στρατηγική << Από τη φάρμα στο πιάτο>> ίσως βοηθήσει στο να αντιμετωπιστεί το παραπάνω πρόβλημα, και μαζί με αυτό να υπάρξουν στόχοι για την αύξηση των οργανικών λιπασμάτων και αντίστοιχα μείωση των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται για τη λίπανση των εδαφών.