Πενήντα χρόνια (1970) πέρασαν από τότε που ο ΟΗΕ καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα της Γης, με αφορμή την έντονη βιομηχανική επανάσταση και την αλόγιστη χρήση της παραγόμενης βρώμικης μαύρης ενέργειας του άνθρακα, με το smoke–fog και το φωτοχημικό νέφος να σκεπάζει τον ουρανό σχεδόν σε όλες τις «δήθεν» αναπτυγμένες χώρες, με τους χιλιάδες θανάτους στο Λονδίνο, το Λος Άντζελες και πολλές άλλες χώρες όπως την Κίνα.
Εμείς στον παρακάτω δεκάλογο επισημαίνουμε δεδομένα που δεν έχουν αλλάξει όσο θα έπρεπε :
- Ο εφιάλτης της κλιματικής αλλαγής μας δείχνει τα τεράστια δόντια της για να μας κατασπαράξει.
- Το 20-20-20 τελειώνει και το αποτέλεσμα στη χρήση ΑΠΕ είναι τελείως απαισιόδοξο.
- Οι επιδημίες και η τελευταία πανδημία του κορονοϊού απέδειξε την τεράστια αδυναμία του ανθρώπου (άνω θρώσκων) να την αντιμετωπίσει.
- Η αύξηση της «κατάρας του πλαστικού» να μην έχει τέλος, με τον εξουσιαστή – πλανητάρχη να θέλει αύξηση της παραγωγής πλαστικών και τους βυθούς των θαλασσών να καλύπτουν χιλιόμετρα με τον εφιάλτη αυτόν που διασπάται από 100-200 χρόνια μετά την παραγωγή του.
- Τα κάθε λογής απόβλητα (σκουπίδια, αστικά και βιομηχανικά λύματα στερεά, γεωργικά και τοξικά απόβλητα) αυξάνονται… Και δυστυχώς κανένας να μην μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ουσιαστικά.
- Την ανεξέλεγκτη διατροφή μας που ολοένα και χειροτερεύει: έπρεπε να κλειστούμε στα σπίτια μας για να καταλάβουμε –βέβαια ένα… μικρό ποσοστό των πληθυσμών – ότι η χρήση της κουζίνας και το μαγείρεμα φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους αφενός και αφετέρου… ξέρεις τι τρως. Είναι γνωστό και εφιαλτικό ότι οι καρκίνοι ισοσκελίζουν τώρα τα καρδιοαγγειακά νοσήματα, τα οποία σε μεγάλο ποσοστό οφείλονται στη ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ.
- Οι πολλοί και ποικίλοι βομβαρδισμοί που δεχόμαστε από τις ακτινοβολίες που δυστυχώς τα τεράστια «λόμπι» αποκρύπτουν τις ανησυχητικές μετρήσεις μαζί με τις ουρές των ραντισμάτων που δεχόμαστε από συγκεκριμένα αεροπλάνα.
- Η ρύπανση και η μόλυνση των νερών (ποτάμια, υπόγειοι υδροφορείς, λίμνες, θάλασσες) που σιωπηρά δέχονται τα απόβλητά μας, αλλά μας εκδικούνται με τις αρρώστιες από τα μικρόβια που δημιουργούμε εμείς οι άνθρωποι – και συγκεκριμένα αυτοί που στον βωμό του κέρδους ρίχνουν ανεξέλεγκτα τα κάθε λογής επικίνδυνα τοξικά απόβλητά τους. Χωρίς… να πληρώνουν ποτέ, πάρα το γεγονός ότι υπάρχει και νόμος που γράφει «ο ρυπαίνων πληρώνει». Ας μας αναφέρει το υπουργείο πόσα πρόστιμα της τελευταίας δεκαετίας έχουν εισπραχθεί;
- Τα εδάφη ρυπαίνονται και μολύνονται. Όμως χρησιμοποιούμε ρυπασμένα εδάφη για να τα καλλιεργήσουμε. Η αποκατάσταση σε βουνά και εδάφη που έχουν χρησιμοποιηθεί για βιομηχανική εκμετάλλευση είναι σχεδόν μηδενικά (Εύβοια, Παρνασσός, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, Μεγαλούπολη, νταμάρια μαρμάρου και άλλων πρωτογενών υλικών). Είναι οι μάρτυρες δυστυχώς αυτής της εγκατάλειψης.
- Τελευταίο στον δεκάλογο αφήσαμε τη σχέση των ανθρώπων με αυτό που ονομάζουμε « ΚΡΑΤΟΣ». Η παροχή υπηρεσιών από οργανωμένα συντεχνιακά συμφέροντα έχει αποδομήσει το «κοινωνικό κράτος» και έχει δημιουργήσει ανασφάλεια στους ανθρώπους. Ευχόμαστε η πανδημία να δώσει σε όλες τις δομές του κράτους «το παράδειγμα» που έδωσε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, οι αστυνομικοί, η μέχρι στιγμής υπευθυνότητα της κυβέρνησης και οι δημοσιογράφοι που με τη συχνή ενημέρωσή τους μας κρατούσαν… μέσα.
Μετά τον δεκάλογο αυτόν, το ΠΑΚΟΕ προτείνει να ξεκινήσουν να γίνονται άμεσα έργα, τα οποία θα δώσουν αφενός ώθηση στην οικονομία μας με την ορθολογιστική διαχείρισή τους και αφετέρου θα τονώσουν την πρωτογενή παραγωγή που τελευταία έχει υποβιβαστεί.
Α. Η αξιοποίηση των εκατοντάδων χιλιάδων χέρσων στρεμμάτων γης του δημοσίου στην Αττική –ιδιαίτερα στην Ανατολική– για τη δημιουργία «ΟΙΚΟΦΑΡΜΩΝ». Τρεις φορές έχουμε στείλει στην Περιφέρεια και στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης συγκεκριμένη πρόταση, με βάση την οποία σε 50 στρέμματα γης θα εγκατασταθούν δέκα (10) οικογένειες που θα καλλιεργούν και θα εκτρέφουν ζώα με βιολογικές και πράσινες συνθήκες και τα προϊόντα τους –μιας και η χώρα μας έχει ήδη αποδειχθεί ότι ήταν η μοναδική στην Ευρώπη με τους λιγότερο πληττόμενους συνανθρώπους μας– θα προωθούνται σε αγορές της Ευρώπης. Η αξιοποίηση θα είναι βιώσιμη και θα δώσει εργασία σε πολλούς ΑΝΕΡΓΟΥΣ που δυστυχώς θα είναι πολλοί… στο άμεσο μέλλον.
Β. Η διαχείριση των σκουπιδιών, ένα τεράστιο πρόβλημα, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Δέκα χρόνια τώρα διαμαρτύρεται το ΠΑΚΟΕ και έχει υποβάλει τεκμηριωμένη πρόταση για τη δημιουργία σε όμορους δήμους ΚΔΑΥ και μονάδες κομποστοποίησης, με πάρα πολλά οφέλη για τους κατοίκους και τα έσοδα των Δήμων. Επειδή το υπόλειμμα δεν θα ξεπερνάει το 10% των σκουπιδιών, το υπόλοιπο 90% δεν θα πηγαίνει σε ΧΥΤΥ ή ΧΥΤΑ και έτσι τα χρήματα που δίνουν σήμερα οι δήμοι για αυτό, θα ελαχιστοποιείται. Ταυτόχρονα θα έχουν έσοδα από τις πωλήσεις των ανακυκλωμένων υλικών και θα πραγματοποιούν και κοινωνικό έργο, δίνοντας το παραγόμενο κομπόστ στους αγρότες ΔΩΡΕΑΝ.
Γ. Η ετήσια έρευνα του ΠΑΚΟΕ για τα νερά κολύμβησης σε πισίνες και παραλίες.
Επειδή φέτος θα είναι μια ξεχωριστή χρονική κολυμβητική περίοδος , για αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Οι εθελοντές επιστήμονες του ΠΑΚΟΕ από τις 4 Μαΐου έως το τέλος του μήνα, θα «χτενίσουν» σχεδόν όλες τις παραλίες της κεντρικής και νότιας Ελλάδας –τόσο μπορεί, ως ανεξάρτητος ιδιωτικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός – ούτως ώστε με τις σωστές δειγματοληψίες (φωτογραφίες, συντεταγμένες) και τις τεκμηριωμένες μετρήσεις στα πιστοποιημένα εργαστήριά του, αυτή τη χρόνια σε συνεργασία με της δημοτικές αρχές, να δώσει στη δημοσιότητα τις πλέον κατάλληλες παραλίες για κολύμβηση. Αυτή την έρευνα, το ΠΑΚΟΕ την αφιερώνει στην μνήμη αυτών που έχασαν τη ζωή τους στη χώρα μας, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης θα είναι καθημερινή για όλο τον χρόνο, εάν ΟΛΟΙ μας σκεφτόμαστε θετικά και έχουμε την ευθύνη της αλληλεγγύης σε αυτόν τον πλανήτη για τους συνανθρώπους μας. ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ με τον τρόπο μας και όχι μόνο με ζωγραφιές και κείμενα, να περάσει αυτή η μέρα, η οποία θα συνεχιστεί ολόκληρο το χρόνο.
