Το ΠΑΚΟΕ επανειλημμένα έχει τονίσει και στο Υπουργείο Ανάπτυξης και στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας ότι οι συνθήκες λειτουργίας του εργοστασίου στη Λάρυμνα είναι καταστρεπτικές για το περιβάλλον και πολύ επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία.
Δυστυχώς, διαπιστώνουμε για ακόμα μια φορά ότι η θλίψη και η οργή της ΓΣΕΕ για το ότι σε ένα πεντάμηνο δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους είναι ένα θλιβερό ρεφρέν. Η ουσία είναι ότι το δικαίωμα στην απεργία και το δικαίωμα στις ανθρώπινες συνθήκες ζωής έχει ξεχαστεί από τη διοίκηση του εργοστασίου αλλά, δυστυχώς, και από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Βέβαια, ο αντίλογος είναι ότι «θα χάσουν τη δουλειά τους» και γι’ αυτό οι δυνατότητες είναι περιορισμένες. Το ΠΑΚΟΕ έχει επανειλημμένα καταγγείλει την τακτική αυτή γιατί διαπιστώνεται ότι τους εργαζόμενους τους υποκαθιστούν εργολάβοι, οι οποίοι με τη μαύρη εργασία αλλοιώνουν τον κοινωνικό ιστό της Λάρυμνας.
Κάποτε η Ελλάδα (πριν πέντε χρόνια) ήταν η πρώτη παραγωγός νικελίου στο βόρειο ημισφαίριο, τώρα υστερεί ακόμη και σε αυτό.
Θανατηφόρο δυστύχημα από έκρηξη σημειώθηκε την Τετάρτη (06/11) το πρωί στη νικελοβιομηχανία της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, με θύμα έναν 55χρονο εργάτη.
Συγκεκριμένα, στην πρωινή βάρδια της Τετάρτης 6 Νοεμβρίου, πατέρας τριών παιδιών που δούλευε χρόνια στη ΛΑΡΚΟ, έχασε τη ζωή του έπειτα από έκρηξη στο τμήμα της κοκκοποίησης με χρήση οξυγόνου, εκεί δηλαδή που το μετάλλευμα βρίσκεται στην τελική του φάση. Σ’ εκείνο το σημείο, κάτω από άγνωστες συνθήκες, προκλήθηκε έκρηξη, με αποτέλεσμα ο εργαζόμενος να βρει τραγικό θάνατο γιατί ήταν πολύ κοντά στο σημείο. Σε κοντινή απόσταση ήταν άλλοι τρεις εργαζόμενοι, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστούν.
Το Συνδικάτο Μετάλλου μόλις στις αρχές της εβδομάδας (04/11/19) είχε προχωρήσει σε καταγγελία για παραλίγο ομαδικό δυστύχημα στην αίθουσα των ηλεκτροκαμίνων στο ίδιο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα. Τη θλίψη και την οργή της για το εργατικό δυστύχημα στη ΛΑΡΚΟ εξέφρασε η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, υπενθυμίζοντας ότι μέσα σε ένα πεντάμηνο, δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους, ενώ δούλευαν στο συγκεκριμένο εργοστάσιο. «Αυτό που θεωρείται βέβαιο είναι ότι ο τομέας ασφάλειας και υγείας των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, χρειάζεται επανεξέταση και αυστηροποίηση» επεσήμανε η ΓΣΕΕ, προσθέτοντας πως είναι «αδιανόητο να θρηνούμε ανθρώπινες ζωές στους χώρους εργασίας, χωρίς σχεδόν ποτέ, να αποδίδονται ευθύνες».
Το ΠΑΚΟΕ επανειλημμένα έχει αναδείξει τις παράνομες και επικίνδυνες δράσεις της ΛΑΡΚΟ, και συγκεκριμένα: 1) Τα τοξικά και επικίνδυνα απόβλητά της στη Λάρυμνα και την Εύβοια, που έχουν δημιουργήσει μια τοξικότητα στα νερά και τα εδάφη τους, 2) Τα υπέρογκα χρέη της στη ΔΕΗ, 3) την οικονομική της καταστροφή – είναι η μοναδική βιομηχανική μονάδα στην Ευρώπη που παράγει το χρηματιστηριακό προϊόν νικέλιο, 4) την απρογραμμάτιστη απαρχαιωμένη μονάδα της στη Λάρυμνα.
Το 2007 το ΠΑΚΟΕ με ομιλία του κ. Χριστοδουλάκη συμμετείχε σε συνάντηση του Συλλόγου Λάρυμνας με στόχο τη διαμόρφωση δικτύου για συνεργασία στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών ζητημάτων. Ο κ. Χριστοδουλάκης μίλησε και σε τηλεοπτική εκπομπή τοπικού μέσου, με θέμα τις δραστηριότητες της Larco Λάρυμνας και την ενδεχόμενη οικολογική επιβάρυνση από την εγκατάσταση μονάδας ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμη ύλη τον λιθάνθρακα, μεταφέροντας τη θέση του ΠΑΚΟΕ που υποστηρίζει ήπιες μορφές ενέργειας για λόγους περιβαλλοντικούς κόστους, σύγκλισης με το πρωτόκολλο του Κιότο, απασχόλησης εργατικού δυναμικού, αειφορίας.
Πρόσφατα, αναμετέδωσε το ρεπορτάζ τοπικού μέσου ενημέρωσης ότι δίπλα ακριβώς από τα καμμένα της μεγάλης φωτιάς του καλοκαιριού στην Εύβοια, η ΛΑΡΚΟ έκοβε πεύκα σε δάσος 300 περίπου στρεμμάτων προκειμένου να το εκμεταλλευτεί μεταλλευτικά.
Τα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ είναι μεγάλα και σύνθετα. Η εταιρεία επιβαρύνει σοβαρά το περιβάλλον με εκπομπές αιωρούμενων σωματιδίων από τα περιστροφικά καμίνια, ενώ τα ηλεκτροκάμινα παράγουν δύο εκατομμύρια τόνους σκουριά ετησίως, τα οποία ρίχνονται στον Ευβοϊκό Κόλπο. Η σκουριά αποτελείται από κυρίως αδρανή υλικά, αλλά η νομοθεσία δεν προβλέπει τη ρήψη στη θάλασσα. Από το 2014 υπάρχει ένα είδος ανακωχής με την Ε.Ε. σχετικά με τις περιβαλλοντικές παρανομίες, αφού το σχέδιο που τότε είχε υποβληθεί προέβλεπε τα βάρη αυτά να τα επωμιστεί ο αγοραστής της ΛΑΡΚΟ.
Το απλήρωτο ρεύμα προς τη ΔΕΗ έχει φτάσει στα 310 εκατ. ευρώ και συνεχίζει να αυξάνεται με ρυθμό 20-30 εκατ. ανά έτος. Η εταιρεία, επίσης, χρωστά 20 εκατ. περίπου στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ουσιαστικά δηλαδή στο Δημόσιο), 30 εκατ. στην Τράπεζα Πειραιώς και 70 εκατ. στην παλιά ΛΑΡΚΟ για τα οποία έχει γίνει και η κατάσχεση.
Η Ε.Ε. έχει επιβάλει πρόστιμο 136 εκατ. ευρώ για παράνομες κρατικές ενισχύσεις και η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γιατί δεν τις έχει ανακτήσει ακόμα.
Η εταιρεία παρουσιάζει ελλείψεις σε πολλούς οργανωτικούς τομείς.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα σχέδιο που θα μπορούσε να κάνει βιώσιμη και ανταγωνιστική τη ΛΑΡΚΟ. Καθώς το κύριο προϊόν είναι το σιδηρονικέλιο υπάρχει μία ποσότητα κοβαλτίου που πάει χαμένη, γιατί η ΛΑΡΚΟ δεν έχει τη δυνατότητα να διαχωρίσει το κοβάλτιο από το νικέλιο. Εάν η ΛΑΡΚΟ επενδύσει στην υδρομεταλλουργία, θα μπορεί να παράγει 2.000-3.000 τόνους κοβαλτίου τον χρόνο και έτσι θα καλύπτει το 10% των αναγκών της Ε.Ε. μαζί με τη Φινλανδία.
Ανάμεσα στις παρεμβάσεις του ΠΑΚΟΕ στην πορεία των χρόνων ενδεικτικά αναφέρεται ότι στο εξώφυλλο του τεύχους Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2015της εφημερίδας Οικονομία, είχε σημειωθεί ότι 2.000.000 τόνοι τοξικής κόκκινης λάσπης ρίχνονταν ανεξέλεγκτα κάθε χρόνο και συνεχίζουν να ρίχνονται από τη ΛΑΡΚΟ, με ανυπολόγιστη καταστροφή για το οικοσύστημα στον Βόρειο Ευβοϊκό.
