Το ΠΑΚΟΕ έχει πραγματοποιήσει την τελευταία πενταετία τέσσερις έρευνες για τη διατροφή των παιδιών στα σχολεία, με τα αποτελέσματα να είναι ανησυχητικά. Μπορείτε για περισσότερες πληροφορίες να πλοηγηθείτε στην ιστοσελίδα του ΠΑΚΟΕ, όπου θα βρείτε τις εφημερίδες Οκτωβρίου του 2016 και του 2018. Τα παρακάτω αποτελούν το «ευαγγέλιο» που πρέπει να τηρείται από τα παιδιά σε συνεργασία με δασκάλους και γονείς.
Σε όλο τον κόσμο, τα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας αυξάνονται. Στην Ευρώπη, σχεδόν το 40% των παιδιών υπολογίζεται ότι είναι πλέον υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Ακόμη και σε περιοχές όπου η παχυσαρκία είναι λιγότερο επιδημική, γίνεται όλο και πιο προβληματική ως κοινωνικό φαινόμενο.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Duke National της Σιγκαπούρης ανέλυσαν τις τροφές που εμφανίζονται συχνότερα στις διατροφικές συνήθειες των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών. Παίρνοντας ως βάση μια παλιότερη μεγάλη έρευνα που έγινε στην Αγγλία τη δεκαετία του 1990 και η οποία παρακολούθησε το διαιτολόγιο και τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) περίπου 4.500 παιδιών, κατέγραψαν τι έτρωγαν τα παιδιά και παρακολούθησαν την εξέλιξη του σωματικού τους βάρους σε βάθος τριετίας.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά στις τροφές που κατανάλωναν τα υπέρβαρα παιδιά. Επρόκειτο για τροφές με:
- πολλές θερμίδες, που δεν είναι “χορταστικές”, αλλά “ενεργειακά πυκνές”, που τείνουν να καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες. Τα τσιπς πατάτας (με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες, αλλά με χαμηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά) συσχετίστηκαν με μεγαλύτερο σωματικό βάρος, όμως δεν προέκυψε το ίδιο για τις “απλές” πατάτες (βραστές, στον ατμό κλπ)
- πολλά πρόσθετα σάκχαρα, όπως τα ποτά με ζάχαρη (πχ αναψυκτικά)
- υψηλό γλυκαιμικό δείκτη > προκαλούν μεγαλύτερη αύξηση του σακχάρου και της ινσουλίνης στο αίμα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει αυξημένη όρεξη
- λίγες φυτικές ίνες > οι επεξεργασμένοι σπόροι και κόκκοι (και τα τρόφιμα που παρασκευάζονται με αυτούς) είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες. Γενικά, οι ίνες επιβραδύνουν την πέψη, δημιουργώντας αίσθηση κορεσμού, που με τη σειρά του θεωρείται ότι συνεπάγεται κατανάλωση λιγότερης ποσότητας.
