Το πρόβλημα της επίδρασης των αντιβιοτικών στη Δημόσια Υγεία είναι πολύ σοβαρό και χρόνιο. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχει περισσότερες επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών μας. Αυτό επειδή η αντιβίωση που δίνεται στις αγελάδες για τη μαστίτιδα, που πρέπει να φεύγει με την ούρηση, εντούτοις δεν γίνεται γιατί οι κτηνοτρόφοι αρμέγουν νωρίτερα τις αγελάδες, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των αντιβιοτικών να πηγαίνει στο γάλα που πίνουν τα παιδιά μας. Έτσι, δημιουργούμε γενιές «αντιβιοτικών παιδιών», με αποτέλεσμα η αντιβίωση να μην ενεργεί όπως πρέπει και η αλυσίδα στη δημιουργία αντισωμάτων να σπάει. Τι φταίνε, όμως, τα παιδιά μας;
Παρουσία αντιβιοτικών σε επίπεδα που υπερβαίνουν τα αποδεκτά όρια από τον Τάμεση και τον Δούναβη στην Ευρώπη μέχρι τον Τίγρη στη Μεσοποταμία αναδεικνύει μεγάλη διεθνής επιστημονική έρευνα σε παραπάνω από 70 χώρες, που παρουσιάστηκε σε συνέδριο στο Ελσίνκι. Για παράδειγμα, ο Τάμεσης στη Βρετανία, ανακαλύφθηκε ότι περιέχει πέντε είδη αντιβιοτικών, εκ των οποίων ένα, η σιπροφλοξασίνη, ανιχνεύθηκε σε υπερτριπλάσια επίπεδα σε σχέση με το όριο ασφαλείας.
Μεταξύ άλλων, η ρύπανση με αντιβιοτικά που καταλήγουν στα ποτάμια και το έδαφος μέσω των ανθρώπινων και ζωικών αποβλήτων, καθώς και των λυμάτων των φαρμακοβιομηχανιών, συμβάλλει στο να καταστούν τα μικρόβια πιο ανθεκτικά στα φάρμακα που προορίζονται για τους ανθρώπους – επισημαίνει ο ΟΗΕ.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή περιβαλλοντικής επιστήμης Άλιστερ Μπόξολ του βρετανικού Πανεπιστημίου της Υόρκης πήραν δείγματα από 711 σημεία ποταμών σε 72 χώρες και εντόπισαν παρουσία αντιβιοτικών στα δύο τρίτα από αυτά (65%). Στις 111 δειγματοληψίες του νερού οι συγκεντρώσεις των αντιβιοτικών ξεπερνούσαν τα επίπεδα ασφαλείας, σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και κατά 300 φορές πάνω από το όριο, υπογραμμίζει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Το πρόβλημα είναι αισθητό σε σχεδόν ένα στα δέκα ποτάμια (8%) της Ευρώπης, αλλά η κατάσταση εκτιμάται ότι είναι συγκριτικά ακόμη χειρότερη στα ποτάμια της Αφρικής και της Ασίας που διασχίζουν τις φτωχότερες χώρες.
Το ρεκόρ ρύπανσης κατέχει το Μπαγκλαντές, όπου το αντιβιοτικό μετρονιζαδόλη, που χρησιμοποιείται για θεραπεία των κολπικών λοιμώξεων, ανιχνεύτηκε σε ποσότητες πάνω από 300 φορές υψηλότερες σε σχέση με το όριο ασφαλείας.
Η μαζική και παράνομη ρίψη λυμάτων και αποβλήτων απευθείας στα ποτάμια ευθύνεται σε αρκετές περιπτώσεις για τα υψηλά επίπεδα των αντιβιοτικών, όπως στην Κένυα, όπου βρέθηκε να ξεπερνούν κατά 100 φορές τα όρια ασφαλείας.
Αλλά και στις αναπτυγμένες χώρες το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Στην Αυστρία οι μετρήσεις στον Δούναβη κατέδειξαν παρουσία επτά διαφορετικών αντιβιοτικών, όπως η κλαριθρομυκίνη, η οποία συνταγογραφείται για τη θεραπεία λοιμώξεων των πνευμόνων και τα επίπεδα της στο ποτάμι – το δεύτερο μεγαλύτερο της Ευρώπης αλλά και το πιο επιβαρυμένο με αντιβιοτικά – ήταν περίπου τετραπλάσια αυτών που θεωρούνται ασφαλή.
Η συνεχής αύξηση της ανθεκτικότητας των αντιβιοτικών αποτελεί ένα ολοένα σοβαρότερο πρόβλημα δημόσιας υγείας παγκοσμίως και μπορεί να προκαλέσει έως δέκα εκατομμύρια πρόσθετους θανάτους έως το 2050, εκτιμά ο ΟΗΕ.
