Το ΠΑΚΟΕ επικροτεί και συμφωνεί με τα παρακάτω
Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (Πολλαπλή Σκλήρυνση) ονομάζουμε μια σημαντική νευρολογική νόσο που καταστρέφεται η μυελίνη των νευρικών ινών και σχηματίζονται πολλές μικρές πλάκες. Μπορούμε να φανταστούμε ένα ηλεκτρικό σύρμα που είναι μονωμένο (καλώδιο) και φθείρεται σιγά – σιγά . Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το νευρικό ιστό: η απώλεια μονωτικού ελύτρου μυελίνης, που είναι μίγμα λιποειδών-λευκωμάτων, εμποδίζει τη φυσιολογική μετάδοση των νευρικών ώσεων.
Σχεδόν το σύνολο των περιστατικών προσβολής από ΠΣ εμφανίζεται στη Λευκή φυλή, σε αντίθεση με την κίτρινη και πολύ περισσότερο με τη μαύρη φυλή, όπου ακόμα και αν διαμένουν σε περιοχές «υψηλού κινδύνου», εμφανίζουν ισχυρή ανθεκτικότητα στην πάθηση αυτή. Επίσης προσβάλει περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες σε αναλογία 3:2 ή και μεγαλύτερη. Οι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι γενετικοί αλλά και περιβαλλοντικοί. Οι τελευταίοι φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερη επίδραση στα πρώτα χρόνια της ζωής, όπως αποδεικνύουν μελέτες που έγιναν σε μετανάστες.
Μελέτες που έγιναν τα τελευταία χρόνια δείχνουν ολοένα και συχνότερα ότι διατροφικοί παράγοντες συσχετίζονται τόσο με την πρόληψη, όσο και με την αντιμετώπισή της.
Η αρχή έγινε όταν μελέτη από τη Νορβηγία, αποκάλυψε ότι οι έντονες αποκλίσεις στη συχνότητα εμφάνισης της ΠΣ μεταξύ αγροτικών και παράκτιων περιοχών δεν εξηγούνται απλά και μόνο από το γεωγραφικό πλάτος.
Οι μεγαλύτερες σε ποσοστά επίπτωσης αγροτικές περιοχές, στο εσωτερικό της χώρας, παρουσίαζαν υψηλότερη κατανάλωση ζωικού λίπους, κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων, σε σύγκριση με τις παράκτιες περιοχές όπου η διατροφή ήταν πλούσια σε ψάρι και θαλασσινά.
Οι διάφορες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε περιοχές υψηλού κινδύνου, σχετικά με την επίδραση των διατροφικών παραγόντων στην αιτιοπαθογένεια της νόσου, συσχέτισαν θετικά την υψηλή κατανάλωση ενέργειας, ζωικού λίπους, κρέατος, αλλαντικών, γλυκών, πλήρους (full fat) μη παστεριωμένου γάλακτος, λαρδιού, με την εκμυελίνωση και φυσικά με τον κίνδυνο εμφάνισης ΠΣ.
Πράγματι, πειράματα που έγιναν σε ζώα, έδειξαν ότι οι δίαιτες πλούσιες σε κορεσμένο λίπος, διαταράσσουν τη σύνθεση της μυελίνης. Ο σίδηρος ως αιτιολογικός παράγοντας στη ΠΣ Είναι απαραίτητος για τη μεταφορά οξυγόνου και για τη σύνθεση πολλών αμινοξέων, ορμονών και νευροδιαβιβαστών.
Ωστόσο η υψηλή συγκέντρωση σε ελεύθερη μορφή, αυξάνει το οξειδωτικό στρες, στον οργανισμό, δημιουργώντας ιδιαίτερα δυναμικές καταστροφικές ελεύθερες ρίζες.
Η υπόθεση αυτή ενισχύεται τόσο από την αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ της κατανάλωσης κρέατος (που είναι πλούσιο σε σίδηρο) με τη προδιάθεση ή επιδείνωση της νόσου.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του HARVARD, το 2004, επιβεβαίωσαν το ρόλο και τη σπουδαιότητα της βιταμίνης D στην αιτιολογία της ΠΣ, δίνοντας έμφαση στη σχέση που διέπει το βαθμό έκθεσης στο ηλιακό φως και τη σύνθεση της.
Ταυτόχρονα, χορηγώντας βιταμίνη D διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης ΠΣ μειωνόταν κατά 40%. Επιπρόσθετα, βιταμίνες που επίσης η έλλειψη τους, ιδιαίτερα κατά την προγεννητική και βρεφική περίοδο, μπορεί να αυξάνει την προδιάθεση για ΠΣ είναι οι Β6 και Β12.
Πολλαπλές μελέτες, παρατήρησαν ότι η υψηλή κατανάλωση ψαριών και θαλασσινών, που είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, μειώνει τον κίνδυνο προσβολής από ΠΣ.
Επιπλέον, η αυξημένη λήψη χυμών φρούτων παρουσιάζει αντίστροφη σχέση με τον κίνδυνο νόσησης.
Προστατευτικές επιδράσεις επισημάνθηκαν για τα δημητριακά και το ψωμί ολικής αλέσεως.
Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των ερευνών επιδεικνύουν αυξημένη κινητικότητα ελεύθερων ριζών (οξειδωτικού στρες) στους πάσχοντες.
Κατά συνέπεια, το κόκκινο κρέας, λιπαρά τρόφιμα, αλκοόλ και κάπνισμα θα πρέπει να αποφεύγονται.
Με δεδομένο ότι η μέχρι στιγμής φαρμακευτική αντιμετώπιση έχει αποτύχει να παράσχει ολοκληρωμένη λύση στην ΠΣ, ο ρόλος της διατροφής, σε κάθε περίπτωση, λειτουργεί συμπληρωματικά, συμβάλλοντας στην καθυστέρηση της πορείας και στη ύφεση των συμπτωμάτων
