Το ΠΑΚΟΕ από τότε που ιδρύθηκε (16/6/1979) πέρασαν σαράντα (40) χρόνια. Το 1980 πρωτοπόρο στους αγώνες για την μη κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Κάρυστο. Πραγματικά το εργοστάσιο δεν έγινε. Όμως σαράντα (40) χρόνια τώρα παρακολουθεί τις εξελίξεις για το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας και μην ξεχνάμε ότι εξαιτίας του Τσέρνομπιλ πέθαναν στην Ελλάδα στην πενταετία 1986-1991 δεκαέξι χιλιάδες (16.000) Έλληνες πολίτες και το φαινόμενο συνεχίζεται γιατί ο χρόνος ημιζωής του καισίου και στροντίου είναι από 80-140 χρόνια.
Συνεπώς το ΠΑΚΟΕ βροντοφωνάζει «ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ»
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 οπότε και η πυρηνική ενέργεια εμπορευματοποιήθηκε για πρώτη φορά , πολλοί τη θεωρούσαν ιδανική λύση για να καλύψει τις ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια ενός αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού. Είναι γεγονός ότι μία λίβρα ουρανίου 235 μπορεί να παραγάγει δύο έως τρία εκατομμύρια φορές περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από μία λίβρα άνθρακα ή πετρελαίου χωρίς όμως να παράγει άμεσες ατμοσφαιρικές εκπομπές υπό κανονική λειτουργία. Αλλά μερικά ατυχήματα στη δεκαετία του 1970 και του 1980 είχαν ως αποτέλεσμα να μετριαστεί ο ενθουσιασμός για τη χρήση πυρηνικής ενέργειας.
Το ατύχημα του Three Mile Island είναι το σοβαρότερο ατύχημα που έγινε ποτέ στις ΗΠΑ και παρόλο που δεν υπήρξαν τραυματισμοί , έλαβε χώρα μικρή έκλυση ραδιενεργού υλικού με αποτέλεσμα να εμφανιστεί μία αντίθεση στη χρήση πυρηνικής ενέργειας.
Το περιστατικό του Three Mile Island ήταν σχετικά μικρό συμβάν σε σχέση με το Τσέρνομπιλ που ακολούθησε το 1986. Μέχρι τότε τίποτα τέτοιο δεν είχε ξανασυμβεί στον κλάδο της πυρηνικής ενέργειας και πολλοί θα υποστήριζαν ότι ένα ατύχημα αυτής της κλίμακας ήταν αδύνατο.
Σε κάθε γεγονός καταστροφής διαπιστώνονται ελλείψεις στο σχεδιασμό και προειδοποιητικά σημάδια που θα έπρεπε να ήταν προφανή. Εκτός από το Τσέρνομπιλ , ατύχημα μεγάλης κλίμακας ήταν και αυτό της Φουκουσίμα.
Και στα δύο ατυχήματα οι κίνδυνοι δεν αναγνωρίστηκαν και οι συνέπειες δεν εκτιμήθηκαν σωστά, με αποτέλεσμα ένα πολύ μεγάλο τμήμα του κοινού να αναπτύξει μεγάλο φόβο για την πυρηνική ενέργεια.
Οι πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει αν σχεδιάζονται έτσι ώστε να είναι πιο ασφαλείς, κάτι που σημαίνει ότι σε περίπτωση βλάβης το σύστημα θα γυρίσει σε κατάσταση ασφαλείας.
