Το ΠΑΚΟΕ από το 2003 είχε προτείνει στην επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων να μαζεύονται τα ΡΕΤ μπουκάλια να αλέθονται και να δημιουργείται δευτερογενές πλαστικό που θα κατασκευάζονταν αντικείμενα για παιδικές χαρές. Όμως δεν έγινε τίποτα όπως μέχρι σήμερα η ανακύκλωση είναι μαϊμού.
Τα μακροπλαστικά και τα μικροπλαστικά νανοσωματίδια αντιπροσωπεύουν στην φερόμενη ανακύκλωση το 3-4%, το υπόλοιπο πετιέται και γίνεται τροφή ιδιαίτερα των δελφινιών και άλλων ψαριών που πολλές φορές τα τρώμε.
Πάντοτε στο ΠΑΚΟΕ είμαστε ενάντιοι στη χρήση πλαστικών. Αλλά αυτά πολλαπλασιάζονται. Τι θα γίνει; Χρειάζεται παιδεία και οργάνωση αλλά πρώτα απ’ όλα συνειδητοποίηση ότι ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!!
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θεωρεί ότι το θέμα των πλαστικών στους ωκεανούς είναι ανάμεσα στα έξι πιο σημαντικά περιβαλλοντικά ζητήματα.
Υπολογίζεται ότι το 75% του παγκοσμίως παραγόμενου πλαστικού είναι απόβλητο και το ένα τρίτο απ’ αυτό καταλήγει στη φύση λόγω της κακής διαχείρισης. Πρόκειται για εκατό εκατομμύρια τόνους (100.000.000) πλαστικών που διαφεύγουν κάθε χρόνο στο περιβάλλον.
Η Μεσόγειος είναι από τις πλέον φορτισμένες θάλασσες από πλαστικά, καθώς το 95% των απορριμμάτων αποτελείται από πλαστικά. Πρωτοπόροι στη ρύπανση αυτή, είναι η Τουρκία και η Ισπανία, με την Ιταλία, τη Γαλλία, την Αίγυπτο και την Ελλάδα να ακολουθούν.
Η ρύπανση από τα πλαστικά χωρίζεται σε μακροπλαστικά, όπως ποτήρια, μπουκάλια, καλαμάκια, σακούλες και φίλτρα τσιγάρων, και μικροπλαστικά. Όσο αφορά τα μικροπλαστικά, πρόκειται για θραύσματα πλαστικού που εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα και θέτουν σε κίνδυνο μεγάλο αριθμό θαλάσσιων ειδών και κατ’ επέκταση τον άνθρωπο. Συχνά τα ζώα μπερδεύουν τα πλαστικά με την τροφή τους , κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να πεθαίνουν λόγω της κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας πλαστικών. Τα ζώα που απειλούνται είναι 134 είδη.
Στην Ελλάδα ανακυκλώνεται μόνο το 10%, ενώ το υπόλοιπο 90% καταλήγει σε χωματερές. Η χώρα μας συνεχίζει να θάβει το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων καθώς το σύστημα ανακύκλωσης δεν έχει αναπτυχθεί σε ιδιαίτερο βαθμό.
Η εκτεταμένη παραγωγή και χρήση πλαστικού και η αναποτελεσματική διαχείριση των πλαστικών αποβλήτων προσδίδουν στο πρόβλημα της ρύπανσης στη θάλασσα από πλαστικά, μεγάλες διαστάσεις. Εκτιμάται ότι αν δεν ενεργοποιηθούν οι καταναλωτές, οι επιχειρήσεις, οι κυβερνήσεις και η βιομηχανία διαχείρισης αποβλήτων, θα λάβει χώρα διπλασιασμός της πλαστικής ρύπανσης στις θάλασσες μέχρι το 2030.
Ο διαχωρισμός πλαστικών μέσω της ανακύκλωσης δεν εφαρμόζεται στο βαθμό που θα έπρεπε εξαιτίας του υψηλού κόστους της διαδικασίας. Η ενσωμάτωση στην τιμή του πλαστικού του κόστους αυτού, είναι μεγάλης σημασίας. Επίσης σημαντικό είναι να θεσπιστούν φοροαπαλλαγές ως κίνητρα για τη μείωση των πλαστικών απορριμμάτων.
